De eerste marathon

En lopen gaan we doen vandaag... 42.195m!
Om 9h30 vertrekken we naar De Panne. Eerst was het nog wat genieten van de sfeer ter plaatse maar naarmate het tijdstip van de start naderde zag je overal de wedstrijdrituelen op gang komen... de benen werden ingesmeerd, de veters nog een keer opnieuw geknoopt, er werd links en rechts zenuwachtig op en neer gesprongen en gestretcht. We nemen afscheid van onze vrouwtjes en kindjes en gaan naar de start. En dan, enkele minuten over 12, het startschot. We zijn vertrokken. Ik was achteraan in het vak gaan staan voor de 4h. ongeveer 10m. achter de 4h. tempoloper met de witte ballon.
Eerst werd er een lus gelopen in de panne om vervolgens opnieuw langs de start de zeedijk op te lopen richting Oostende. Toen ik na 6 km even mijn polar wou checken stelde ik tot mijn verbazing vast dat mijn hartslag maar op 126 stond. Mijn polar was gecrached na 5min. en zat blokvast. Dat dit nu juist moest gebeuren. Om dat ding te resetten moet je alle 5 knopjes gelijktijdig indrukken, probeer dat maar eens als je aan het lopen bent. Na een half uurtje was het dan toch gelukt. Uitgezonderd dit, liep alles zeer vlot. We liepen aan een gemiddeld tempo van 5.40/km.
19 km. We naderen de haven van Nieuwpoort. Aangezien we vele duurlooptrainingen hadden gelopen op dit traject konden we de afstand redelijk goed inschatten. Om1h58 lopen we voorbij de wedstrijdklok in de haven, we zitten in de helft. Op dat moment voelde ik me nog zeer fit en had ik nergens last van maar ik besefte dat het zwaarste nog ging komen... Met deze tussentijd was ik tevreden maar de 4h grens was niet meer haalbaar. Misschien 4h15...
27 km. De kazerne in Lombardsijde, ik begin stilaan te voelen dat ik dit tempo geen 15km meer kan volhouden en beslis om iets te vertragen (6min/km). In de kazerne was het vooral mentaal zwaar, omdat je daar een lange lus loopt om op hetzelfde punt weer uit te komen. De tempovertraging was een goede beslissing. Mijn lichaam reageert positief, mijn hartslag daalt en het gaat weer beter.

38 km. Mariakerke, de koolhydraten zijn volledig opgebrand en het lijkt wel of ik stil ga vallen. De power gel's lijken geen effect meer te hebben en mijn maag verdraagt zelfs het water niet meer. Maar met het casino van Middelkerke achter de rug en Oostende in zicht moeten die 4 Km. er nog wel bij kunnen. Plots hoor ik mijn vrouw en dochtertje Emma (2jaar) roepen "allez papa, vooruit! je bent er bijna..." Ze stonden op de zeedijk te supporteren. Wat deed dat deugd!

7 Comments:
Leuk om lezen jouw marathonervaring! Knappe tijd gehaald ook! Ik heb aan de kust toen de halve marathon gelopen en daarna de finishers gezien op de marathon, dus jou waarschijnlijk ook! Ga je dit jaar ook een marathon doen?
By
Anoniem, at 7:46 p.m.
Hey Ruthje,
Was eerst van plan om Rotterdam te lopen, maar dit is wat te dichtbij.
Een week na de kustmarathon is ons 2de dochtertje Evi geboren, en dan heb ik enkele maanden stilgezeten. Misschien de marathon van De nacht van Vlaanderen(20/06).
By
Werner, at 8:44 p.m.
Heb jouw verhalen gelezen, goed geschreven en vooral knap gelopen! Ben op ongeveer dezelfde manier begonnen wat tenslotte ook resulteerde in een marathon. Als ik dit dan lees beleef ik het meteen weer mee. Het is inderdaad een andere wereld die opengaat, en dan de stap van een buurtjogging naar een massaevenement zoals de 20K van Brussel is heel groot. Hopelijk loop je nog veel wedstrijden en mogen we je verhalen hier lezen.
By
Anoniem, at 7:04 a.m.
mo nog een uit het OLC... welcome to the club!!
By
Anoniem, at 12:51 p.m.
toch een geweldige prestatie hoor !!! Ik moet mijn eerste marathon nog lopen, dat belooft....
By
Anoniem, at 10:13 a.m.
Mooie blog, leuk verslag van je eerste 42er!
By
johan, at 8:46 p.m.
Je bent èèl goe bezig ;)
wel een beetje laat mijn comment. 'k ben toevallig op je site terechtgekomen omdat 'k opnieuw wil starten met lopen.
Wie weet komen we mekaar binnekort weer tegen.
Greetz
Natacha
By
Unknown, at 5:15 p.m.
Een reactie posten
<< Home