Wijkloop Hazgras (11Km)
"De laatste zullen de eerste zijn" zegt een oude zegswijze en ik heb het vorige weekend aan de lijve mogen ondervinden...
Zaterdag 7 april, wijkfeesten in de wijk 't Hazegras in Oostende. Maar wat ons vooral interesseert is de 4de wedstrijd van het Oostends loopcriterium! Na enkele duurlopen van 20Km. begin ik eindelijk weer wat in vorm te komen en is het tijd om wat punten bij elkaar te rapen voor het klassement. Was het nu het stralende zonnetje dat me wat overmoedig heeft gemaakt? Ik weet het niet...
Vanaf de start ging het razend snel. Het viel me vooral op dat ik de eerste ronde in het gezelschap liep van lopers die ik anders zelden in een wedstrijd tegenkom (tenzij na de wedstrijd aan de toog). Maar met een HR die onder de 174 bleef voelde het goed aan en ging ik zeker een PR lopen.
Tenminste... als die krampen in m'n rechterkuit na 4km. waren weggebleven. "Game Over" dacht ik, want het deed verschrikkelijk veel zeer. Ik ben tot wandelen toe moeten vertragen en zelfs even gestopt. Na een minuutje stretchen ging het weer wat beter en zag ik 50m. achter mij nog een Jetair smile komen aanlopen (onze looptruitjes van de firma waar ik voor werk).
Ik ben dan weer aangepikt bij mijn collega Kris en heb de 11km. nog voorzichtig kunnen uitlopen in 55:29.
Dat mijn startnummer (13) daar voor iets tussen zit laat ik in het midden. Het was toch nog goed voor 4 punten in het klassement en om dit met een spreekwoord af te sluiten: "wie het kleine niet eert is het grote niet weert..."
Zaterdag 7 april, wijkfeesten in de wijk 't Hazegras in Oostende. Maar wat ons vooral interesseert is de 4de wedstrijd van het Oostends loopcriterium! Na enkele duurlopen van 20Km. begin ik eindelijk weer wat in vorm te komen en is het tijd om wat punten bij elkaar te rapen voor het klassement. Was het nu het stralende zonnetje dat me wat overmoedig heeft gemaakt? Ik weet het niet...
Vanaf de start ging het razend snel. Het viel me vooral op dat ik de eerste ronde in het gezelschap liep van lopers die ik anders zelden in een wedstrijd tegenkom (tenzij na de wedstrijd aan de toog). Maar met een HR die onder de 174 bleef voelde het goed aan en ging ik zeker een PR lopen.
Tenminste... als die krampen in m'n rechterkuit na 4km. waren weggebleven. "Game Over" dacht ik, want het deed verschrikkelijk veel zeer. Ik ben tot wandelen toe moeten vertragen en zelfs even gestopt. Na een minuutje stretchen ging het weer wat beter en zag ik 50m. achter mij nog een Jetair smile komen aanlopen (onze looptruitjes van de firma waar ik voor werk).
Ik ben dan weer aangepikt bij mijn collega Kris en heb de 11km. nog voorzichtig kunnen uitlopen in 55:29.
Dat mijn startnummer (13) daar voor iets tussen zit laat ik in het midden. Het was toch nog goed voor 4 punten in het klassement en om dit met een spreekwoord af te sluiten: "wie het kleine niet eert is het grote niet weert..."
Labels: wedstrijd